Ορθη_Πίστη η ΟΡΘΟ_ΔΟΞΙΑ,

5/5/24

 Γι’ αυτό σάς λέγω: Θα φάμε πολύ ξύλο εμείς οι Ορθόδοξοι, οι οποίοι έχουμε την γνώμη ότι μπορούμε να φτιάχνουμε την πίστη με τον τρόπο τον δικό μας. 

Δεν είναι Χριστιανοί, λέγει, οι Καθολικοί; Δεν είναι Χριστιανοί οι άλλοι, οι Προτεστάνται; Δεν είναι Χριστιανοί οι άλλοι; Από πού και πού είναι Χριστιανοί; Εφόσον ο Χριστός τούς απορρίπτει, ποιος είσαι εσύ που τους δικαιώνεις; Ο Χριστός δεν τούς απορρίπτει; 

Ξέρεις ότι όλοι οι άλλοι, οι Αρμένιοι, οι άλλοι... ξέρω ‘γώ πώς τούς λένε... οι Αβησσυνοί, οι Κόπται, οι λοιποί, παίρνουνε φως από την χοάνη μέσα του κουβουκλίου ή φιλούνε το χέρι του Επισκόπου του δικού μας και το δίνουν στους δικούς τους; Το ξέρεις αυτό; 

Ξέρετε ότι οι παπικοί δεν παίρνουνε από το φως το δικό μας;

Ξέρετε ότι πέρυσι είχαμε μαζί με τους Παπικούς Πάσχα; Πούθε πήρανε φως; Πήγανε στην Αποκαθήλωση και ρίξανε θειάφι κι ανάψανε πάνω, και κάνει μπλε φυσαλίδες. Και πήρανε και κάνανε Ανάσταση. Εφόσον το φως της Αναστάσεως επάνω στον Πανάγιο Τάφο βγαίνει σαν μπλες φυσαλίδες, και το μαζεύει μ’ ένα μπαμπάκι και το συνενώνει έπειτα και γίνεται φως, το οποίο ούτε καίει χέρια, γένια, για πολλή ώρα.

Βλέπεις; Ο Χριστός λέει εδώ είναι. 

Πού πας, βρε Αρμένιε; Πού πας, βρε Καθολικέ; Πού πας, βρε Προτεστάντα; Αφού ο Χριστός είναι εδώ! 

Κι εξακολουθούν ακόμη, όχι μόνον να μην δέχονται, αλλά ει δυνατόν να την εξοντώσουνε την αδελφότητα από εκεί πέρα, του Παναγίου Τάφου. Πώς διατηρούνται οι άνθρωποι αυτοί εκεί; Είναι μόνιμο θαύμα!

Και λυπούμαι πάρα πολύ διότι σχεδόν κανένας Ορθόδοξος δεν προσεύχεται για την αδελφότητα του Παναγίου Τάφου! Ούτε για του Αγίου Όρους προσεύχεται, ούτε για την Σιναϊκή αδελφότητα!


Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †

Μιχάλης Αντωνιάδης

Μιχάλης ΑντωνιάδηςΜιχάλης Αντωνιάδης

Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

Ἀγγελικὸ ὕμνο "Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν",

 Ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση καὶ πηγαίνουμε εἰς τὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ ἀκούσουμε ἐκεῖνο τὸν Ἀγγελικὸ ὕμνο "Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν". Μαζεύεται αὐτὸς ὁ κόσμος ὁλόκληρος, χιλιάδες ὁ κόσμος καὶ γεμίζουν οἱ πλατεῖες τῶν Ἐκκλησιῶν. 

Πηγαίνουν γιὰ νὰ πάρουν τὸ Ἅγιο Φῶς

Γιὰ ποιό λόγο; 

Ἀπάντησις: γιὰ τὸ καλὸ τοῦ χρόνου.

Ἀκοῦνε ἐκεῖνο τὸ "Χριστὸς Ἀνέστη" καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

- Ποὺ πηγαίνεις;

- Στὸ σπίτι μου..

- Καὶ τί κάνεις εἰς τὸ σπίτι;

- Τρῶμε...

- Τί τρῶς;

- Μαγειρίτσα...

- Καὶ ὁ Χριστὸς ἀνταλλάσσεται μὲ ἕνα πιάτο μαγειρίτσας; Τόση ἀγάπη ἔχεις εἰς τὸν Χριστόν;

- Τὸν Χριστὸ τὸν ἀγαπῶ!...

- Φωνάζει ὅμως ἐκεῖνος καὶ λέγει: "οὐ σωθήσεται πᾶς ὁ λέγων μοὶ Κύριε, Κύριε".  Ἔμεινες μέχρι τὸ τέλος τῆς Ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας;

- Ὄχι...

- Ποὺ πηγαίνεις;

- Μὰ πηγαίνουν ὅλοι εἰς τὸ σπίτι καὶ ἐγὼ πρέπει νὰ πάω νὰ τοὺς σερβίρω...

- Δὲν ἔχουν χέρια νὰ σερβίρουν τὸν ἑαυτόν τους; Πρέπει νὰ πᾶς νὰ τοὺς ταΐσεις; 

Μεῖνε ἐσὺ παιδὶ μοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησία καὶ μὴ φύγεις 

- Ὄχι, γίνεται καυγᾶς τρικούβερτος...

Αὐτὴ εἶναι ἡ θρησκεία μας, αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη μας, αὐτὰ εἶναι ποὺ θέλει ὁ Θεός;

Ναὶ ἀδελφοί μου, εἴμεθα Χριστιανοὶ εἰς τὸ ὄνομα, ἀλλὰ δὲν εἴμεθα Χριστιανοὶ στὶς πράξεις μας.


 Άγιος  Σάββας Ἀχιλλέως


Μιχάλης Αντωνιάδης




read more ►
0 σχόλια

Για να σταθεί η κοινωνία, θέλει ΝΟΥ και ΝΟΜΙΣΜΑ,

4/5/24

 ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

  Η καλή έκβαση μιας κακής πράξης, δεν ωφελεί αυτόν που είχε κακή πρόθεση. Γι' αυτό η αξία της πράξης του Ιούδα να προδώσει τον Χριστό, δεν μπορεί να εκτιμηθεί από το αποτέλεσμα που αυτή είχε (την σωτηρία δηλ. όλου του ανθρωπίνου γένους), αλλά πρέπει να εκτιμηθεί σύμφωνα μ' αυτό που ήθελε ή που σκέφτηκε αυτός να κάνει. Ο σκοπός της προδοσίας του Ιούδα ήταν τα χρήματα, γιατί ήταν φιλάργυρος και όχι η δική του σωτηρία και η σωτηρία όλων των ανθρώπων.

(Αββάς Ιωσήφ)

     Είναι αρκετοί εκείνοι που επαινούν τον Ιούδα, υποστηρίζοντας ότι εξαιτίας του, δια της προδοσίας του Σταυρώθηκε ο Χριστός και οικονομήθηκε η σωτηρία όλων των ανθρώπων. Σ' αυτούς που υποστηρίζουν αυτά, ο Ιερός Χρυσόστομος τους απαντά και τους λέει: ''Ας προσέξουμε, διότι δεν είναι αθώος ο Ιούδας, επειδή έγινε αιτία του θανάτου του Κυρίου και δια αυτού εσώθη η οικουμένη, αλλά αντίθετα είναι μυρίων κολάσεων άξιος. Την σωτηρία μας δεν την εργάστηκε ο Ιούδας με την προδοσία του, αλλά ο Χριστός με την σοφία Του, που μπορεί να μετατρέπει τις πονηριές μας σε αγαθό''. Σχετικώς με το θέμα να αναφέρουμε ότι: α) ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και β) ο Χριστός δεν διέθεσε κανέναν για κανέναν, αλλά διετέθη ο Ίδιος για όλους. Δηλ. δεν διέθεσε κανέναν από εμάς για την σωτηρία των άλλων, αλλά διέθεσε Αυτός τον εαυτόν Του για όλους εμάς. Και μην πλανόμεθα, ότι είναι δυνατόν ο Κύριος να έγινε αφορμή για την απώλεια του Ιούδα, έχοντας ''ανάγκη'' την προδοσία του. Ο Θεός μέσα στην σοφία Του, είχε άπειρους τρόπους να οικονομήσει την σωτηρία των ανθρώπων...

ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΛΥΣΗ..ΤΗΝ ΔΙΝΕΙ Ο ΚΟΜΠΟΣ.

     Όταν ένας ιατρός προλέγει τον θάνατο ενός ασθενούς, είναι υπεύθυνος θανάτου ο ιατρός και θα πεθάνει ο ασθενής, επειδή το προλέγει ο ιατρός ή διότι ο ασθενής όντας άρρωστος δεν έχει ελπίδα ζωής και θα πεθάνει; Ή όταν προγνωρίζει κάποιος και προλέγει π.χ. το έγκλημα ενός ανθρώπου, είναι υπεύθυνος ο προγνωρίζων ή ο μέλλων να διαπράξει το έγκλημα; Υπεύθυνος βέβαια είναι ο κακούργος και όχι ο προλέγων. Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο Θεός στην περίπτωση του Ιούδα. Προείπε την προδοσία του Ιούδα, διότι σαν Θεός προείδε αυτή και υπεύθυνος για την προδοσία του Χριστού ήταν αποκλειστικά ο Ιούδας. Η Προφητεία δηλ. του Θεού, εξαρτάται από την προδοσία του Ιούδα και όχι η προδοσία του Ιούδα, από την Προφητεία του Θεού.  Λέει χαρακτηριατικά ο Ιερός Χρυσόστομος: Δεν προφητεύτηκε η προδοσία του Ιούδα, για να γίνει προδότης ο Ιούδας, αλλά επειδή επρόκειτο να γίνει προδότης, προφητεύτηκε η προδοσία του. 

Δημήτριος Πανάγοπουλος

Μιχάλης Αντωνιάδης
read more ►
0 σχόλια

Η στιγμή που η Παναγία συναντά την μάνα του Ιούδα είναι συγκλονιστική.


Η στιγμή που η Παναγία συναντά την μάνα του Ιούδα είναι συγκλονιστική.

Η μάνα Παναγία πενθεί για τον Θεάνθρωπο γιο της κι η μάνα του Ιούδα πενθεί για τον προδότη γιο της. Ο πόνος είναι ο ίδιος, είναι ο μεγάλος πόνος της μάνας που έχει χάσει το παιδί της, θρηνεί και σπαράζει για το σπλάχνο της.

Με αργό το βήμα η Παναγιά, με αμέτρητο τον πόνο, την νύχτα από τον Γολγοθά κατέβαινε με μόνο, τον Ιωάννη πλάι της μες στο σκοτάδι εκείνο και οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.

Γύρω, τριγύρω σιγαλιά, βουβός είναι ο δρόμος, θαρρείς τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος.

Και όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη, και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει τα λέει και ο αντίλαλος από όπου και αν διαβαίνει κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.

Πώς να μην κλάψει που ‘γινε για αυτήν σκοτάδι η μέρα;

Κ’ αν είναι Αυτός θεάνθρωπος, εκείνη είναι μητέρα. Και να που ακόμη μια φωνή την ερημιά ταράζει. Αχ, τι φωνή λυπητερή. Ποιος και γιατί στενάζει;

Ποιος σαν Αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέγει, μη του παιδιού της το χαμό και άλλη μανούλα κλαίει;

Ναι, κάποια μάνα είναι αυτή, που μονάχη στην άκρη απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ

Και τούτη σαν τη Μαριάμ, τον γιό της έχει χάσει και δεν μπορεί τέτοιο κακό ποτέ να το ξεχάσει. Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο και τούτη είδε τον γιόκα της στο δέντρο κρεμασμένο. Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανέναν, νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα, που την ακούει τραβά και πάει να την γνωρίσει λόγια αγάπης να της πεί, να την παρηγορήσει.

Με ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνοια γεμάτο μάνα της κράζει, δύστυχη μη σέρνεται εδώ κάτω.

Δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των ματιών σου, είμαι κ’εγώ, μην δέρνεσαι ποιος ήταν πες μου ο γιός σου;

Και αυτή δειλά, σαν ένοχος της απαντά:

Αδελφή μου, Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο το παιδί μου. Μόνο μια μάνα μόνο αυτή, σε όλο τον κόσμο ξέρει ποιο κοφτερό νιώθει βαθιά στα σπλάχνα της μαχαίρι, Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, παιδί μου σαν ζητιάνα, Αχ κάλλιο να μην έσωνα Θεέ να γίνω μάνα

Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει μα σαν μητέρα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει.

Τον δικό της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει

Σκύβει και την ασπάζεται, χαιδεύει τα μαλλιά της, και την κρατάει με στοργή πιστά στην αγκαλιά της

Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει, της δίνει θάρρος, δύναμη και απάνω την σηκώνει.

Έλα και μείνε σπίτι μου την νύχτα να περάσεις, εκεί και οι δυό τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε, το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε. Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες, οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες.

Ο Ιησούς που στον Γολγοθά κρεμάται έδωσε τέτοια εντολή:

Αλλήλους ν’ Αγαπάτε!


  Μιχάλης Αντωνιάδης



read more ►
0 σχόλια

"Και τι είναι αλήθεια;"... Μόνο γι' αυτή την ερώτηση,

 Μιχάλης Αντωνιάδης


Έχουμε λίγες ώρες  ακόμα ώς την Ανάσταση. 

Μέρες με αίμα, βασανιστήρια, χλευασμούς, μαστίγωση,  συκοφαντίες, τυφλό μίσος. 

Αρπαγμένοι απ' τον χιτώνα σου θα συρθούμε ξανά μαζί σου στα καλντερίμια, θα συρθούμε από δίκη σε ψευδοδίκη μιας καταδίκης από καιρό έτοιμης. Για μια ερώτηση πάλι:

"Και τι είναι αλήθεια;"...

Μόνο γι' αυτή την ερώτηση, Εσύ, κι εμείς, οι αιώνες όλοι, ζούμε και θα ζούμε τα πάνδεινα...


read more ►
0 σχόλια

Η Ανάσ+ταση, πλέον δεν αργεί…

 Καμμιά φορά κουράζομαι. Λέω «θα τα παρατήσω». Και αφήνω στην άκρη τον σταυρό μου και ξαποσταίνω λίγο.

Μετά πάλι δε μου πάει καρδιά. Σηκώνομαι, τον αγκαλιάζω και σέρνοντας τον, πηγαίνω στα μπροστά.

Κοιτάζω δίπλα μου και βλέπω τους αδελφούς… Και αυτοί, καθένας με τον δικό του τον σταυρό, παλεύει Γολγοθά να ανέβει.«Χωρίς σταυρό, δεν υπάρχει άνθρωπος». Χωρίς σταυρό όμως, δεν έχει και Ανάσταση.

Μεγάλο πράγμα πράμα το να ‘χει κανείς ελπίδα… Φτάσαμε κιόλας... Δόξα τω Θεώ. Ας μην αφήσουμε κάτω τους σταυρούς. Η Ανάσ+ταση, πλέον δεν αργεί…


 ΚΑΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►
0 σχόλια

Καλή Ανάταση,

 


read more ►
0 σχόλια

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση αδερφέ μου,

3/5/24

 Άνθρωπο χωρίς σταυρό δεν γνώρισα.

Άλλον με σταυρό μεγάλο και άλλον με σταυρό μικρό. 

Άλλον με σταυρό βαρύ και άλλον με ελαφρύτερο…

Κάποιοι τον κουβαλάν αγόγγυστα. 

Κάποιοι δακρύζουν στα κρυφά. 

Κάποιοι από τον δρόμο καμιά φορά κουράζονται και ξαποσταίνουν. 

Άλλοι τον κουβαλούν στους ώμους. 

Άλλοι στη πλάτη. 

Και άλλοι αγκαλιά. 

Σφιχτά. 

Σχεδόν ερωτικά…

Και κάποιοι άλλοι, τον σέρνουν τον σταυρό τους…

Πάντως όλοι κάτι κουβαλούν. 

Όλοι κάτι έχουν.

Το θέμα είναι να μην παραιτηθείς. 

Το θέμα είναι να μην πετάξεις κάτω τον σταυρό σου.

Να σε βρει το τέλος, το πέρασμα, 

και τα χέρια σου να κρατάνε ακόμα το σταυρό.

Τον σταυρό που σου έχει λάχει.

Αυτό είναι το θέμα.

Και αν καμιά φορά φτάνεις στο ‘’αμήν’’, σήκωνε ψηλά τα μάτια.

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση αδερφέ μου.

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση…


ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 


Μιχάλης Αντωνιάδης

read more ►
0 σχόλια

Θεός ο οποίος: Αγάπη εστί,

Αρχή πορείας προς το εκούσιο μαρτύριο... 

Κατά πρόταση του Θεού ο οποίος: Αγάπη εστί. Και η αγάπη πάντα, πάντα, ενέχει πάθος και  μαρτύριο γιατί είναι 

απ' τους πρωτόπλαστους, πληγωμένη, παρεξηγημένη, και προδομένη.

Δεν είναι εύκολο ν' αγαπάς, και μάλιστα έναν τέλειο Ιησού. Αυτή η λειψή, αδύναμη δυνατότητα είναι που φέρνει σα γύρη τη μελαγχολία τούτες τις εαρινές μέρες...

Οι πένθιμες καμπάνες θρηνούν πόσο μακριά βρεθήκαμε από τον φυσικό μας προορισμό και πόθο


Μιχάλης Αντωνιάδης


read more ►
0 σχόλια

ΣΤΑΥΡΩΣΗ, τί ήταν αυτό το Σκότος;

 'ΗΝ ΔΕ ΩΣΕΙ ΩΡΑ ΕΚΤΗ ΚΑΙ ΣΚΟΤΟΣ ΕΓΕΝΕΤΟ ΈΦ ΄ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΓΗΝ ΕΩΣ ΩΡΑΣ ΕΝΑΤΗΣ , ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΕΚΛΕΙΠΟΝΤΟΣ ''

Τις ώρες που ο Χριστός κρέμεται γυμνός και υποφέρει πάνω στο Σταυρό ένα Θαυμαστό Παγκόσμιο Σημείο συμβαίνει το οποίο προσπερνούμε και δεν το εμβαθύνουμε να δούμε,

τί ήταν αυτό το Σκότος; 

 Όλοι λέμε μια φυσιολογική Έκλειψη Ηλίου και ίσως οι άπιστοι να την αποδώσουν όπως πάντα στη Θεά Τύχη. Τυχαία συνέβει θα πουν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Σελήνη να συναντηθεί και να μπει μπροστά στον Ήλιο.

Είναι έτσι όμως;

Ο Χριστός σταυρώθηκε μία ημέρα πριν το Ιουδαϊκό Πάσχα, το οποίο γιορτάζεται στην Πανσέληνο της Εαρινής Ισημερίας,

όταν δηλαδή η ημέρα και η νύχτα έχουν από 12 ώρες. Γνωρίζουμε όλοι ότι σε Πανσέληνο ο Ήλιος και η Σελήνη είναι διαμετρικά αντίθετα, όταν ανατέλλει ο Ήλιος δύει η Σελήνη και αντίστροφα.

Άρα από την έκτη ώρα της ημέρας μέχρι και την ενάτη ( 12 μέχρι 3 το μεσημέρι) η Σελήνη βρισκόταν στο κάτω μέρος της γης, σε απόσταση 12 ωρών από τον Ήλιο.

Πώς να το εξηγήσουμε και τί να πούμε!

Μήπως είναι μια υπερβολή των Χριστιανών;

Όχι.

Έχουμε μαρτυρίες και μη Χριστιανών γιαυτό το θαυμαστό σημείο.

Έγινε ορατό και στην Ελλάδα,

ο Έλληνας Φλέγων το αναφέρει στο ΙΓ' των χρονογραφιών του

''Ως ξεχωριστό και παράδοξο σκότος''.

Άλλοι δύο Έλληνες περιηγητές τότε ''εν Ηλιοπόλει της Αιγύπτου, Απολλοφάνης και Διονύσιος'' ένιωσαν τέτοιο Δέος και Φόβο σε αυτή την πρωτόγνωρη Ολική επί τρίωρο σκίαση του Ηλίου, που φώναξαν

 '' Άγνωστος σαρκί πάσχει Θεός, δι΄ον το παν εζόφωταί τε και σεσάλευται΄''.

Δηλαδή κάποιος Άγνωστος Θεός υποφέρει, για τον Οποίον σκοτείνιασαν τα πάντα και σαλεύτηκαν.

Είχαν πολλές αστρονομικές γνώσεις αυτοί οι δύο και τους φαινόταν παράδοξο αυτό που έγινε στην Πανσέληνο της Εαρινής Ισημερίας.

Και ακόμα πιο παράδοξο ότι δεν έγινε με την συνήθη πορεία της Σελήνης σε μια Έκλειψη Ηλίου: 

''Ουχί ολίγον κατ΄ολίγον σκεπάζουσαν αυτόν

 (τον Ήλιο) ή ξεσκεπάζουσα καθώς ακολουθεί εις τας φυσικάς εκλείψεις, αλλά επίσης όλον αυτόν σκεπάζουσα εν ταις τρισίν ώραις ταύτες.

 Όπερ έστι υπερφυές και παράδοξον''. 

Γύρισαν στην Αθήνα μετά την περιήγηση τους στην Αίγυπτο,

το συζήτησαν με τους άλλους Αθηναίους που και αυτοί το έζησαν, το ερεύνησαν για χρόνια και εξήγηση δεν μπόρεσαν να δώσουν.

 Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά έρχεται στην Αθήνα ο Απόστολος Παύλος και κηρύττει το Ευαγγέλιο στον γνωστό Βράχο του Αρείου Πάγου,

αρχίζοντας τον Λόγο του για κάποιον Άγνωστο Θεό ο Οποίος υπέφερε, σταυρώθηκε,

πέθανε και αναστήθηκε (Πράξεις των Αποστόλων ΙΖ΄ Κεφ.)

Οι πιο πολλοί γέλασαν,

ένας όμως Αρεοπαγίτης ονόματι Διονύσιος τον πλησίασε και ζητούσε περισσότερες λεπτομέρειες γιαυτό τον Σταυρικό Θάνατο αυτού του Άγνωστου Θεού,

Πού, Πώς και Πότε έγινε ; . Ήταν ακριβώς ο χρόνος και το γεγονός που αυτός έζησε ως περιηγητής στην Αίγυπτο.

Βρήκε αυτό που τόσα χρόνια έψαχνε.

Γίνεται αμέσως ο πρώτος Αθηναίος Χριστιανός. Γράφει και επιστολή, η οποία σώζεται στον φίλο του Απολλοφάνη και του εξηγεί τα πάντα.

 Ποιός είναι αυτός ο Διονύσιος;

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης,

ο Πρώτος Επίσκοπος και Πολιούχος Αθηνών που εορτάζεται στις 3 Οκτωβρίου.

Έφτασε κηρύττοντας τον Χριστό μέχρι την Γαλλία, όπου και αποκεφαλίστηκε. Τί ακριβώς ήταν αυτό το Σημείο του Σκότους δεν ξέρουμε. 

 Ο Ωριγένης λέει κρύφτηκε ο Ήλιος από μόνος του γι'αυτό που έβλεπε να γίνεται στον Δημιουργό Του. 

Άλλοι Πατέρες λένε ότι όπως έγινε και στην Παλαιά Διαθήκη με το Ιησού του Ναυή που σταμάτησε τον Ήλιο (το 24ωρο που παραδέχεται και η σύγχρονη Αστρονομία ότι έχει χαθεί από τον χρόνο), κάτι τέτοιο παράδοξο ίσως συνέβει

και ''έτρεξε'' η Σελήνη 12 ώρες μπροστά και να σταματήσει επί τρίωρο καλύπτοντας τον ήλιο.

 Μάλιστα ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης έχει κάνει ένα ωραίο και πειστικό σχεδιάγραμμα εξηγώντας πώς παρέτρεξε την κανονική της πορεία η Σελήνη και βρέθηκε μπροστά στον Ήλιο.

Όσο και αν ακούγεται Αστείο, Μύθος και Παραμύθι για πολλούς,

Αυτό Έγινε στην Πανσέληνο της Εαρινής Ισημερίας και την συγκεκριμένη ώρα της Σταύρωσης του Χριστού.

Θα αποκεφαλιζόταν ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης για ένα ψέμα που δεν έζησε; Όπου ο Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις.

πηγή

proskynitis.


Στις 23 Μαρτίου του 33 μ.Χ. Σταυρώθηκε ο Χριστός, στις 9 το πρωί και πέθανε στις 3 το απόγευμα ακριβώς. Μεταξύ 12 και 3 το απόγευμα είχαμε παγκόσμια συσκότιση, τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο ημισφαίριο. Είχαμε ψηλαφητό σκότος, απόλυτο σκοτάδι!  Η Ανάσταση του Χριστού έγινε στις 25 Μαρτίου. Μαζί με τον Χριστό σταυρώθηκαν και 2 ληστές,ο Δυσμάς και ο Γεστάς.Ο Δυσμάς εκ δεξιών και ο Γεστάς εξ αριστερών.Ο Δυσμάς έδειξε Μετάνοια με το γνωστό "Μνήσθητι" και σώθηκε.


Γέροντας Εφραίμ, Δίκαιος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Ανδρέα Αγίου Όρους.


Μιχάλης Αντωνιάδης



read more ►
0 σχόλια